تاریخچه پاراکورد
ابتدا نگاهی به ظهور طناب پاراکورد با اختراع نایلون در سال 1935 توسط والاس هیوم کاروترز بیندازیم. الیاف مصنوعی و پلاستیکی در ابتدا برای تولید مسواک و جوراب های زنانه به کار گرفته می شد. در جنگ جهانی دوم تمامی صنایع، حداکثر تولیدات خود را به محصولات جنگی اختصاص دادند و الیاف پلاستیکی هم از این قاعده مستثنی نبودند و به دلیل اینکه ژاپن هم درگیر جنگ بود و ابریشمی تولید نمی شد، ازالیاف پلاستیکی برای ساخت چترنجات استفاده شد. البته این انتخاب مزایای زیادی داشت زیرا الیاف پلاستیکی نسبت به عوامل طبیعی مقاوم تر بودند و قیمت مناسب تری داشتند. پس از پایان جنگ، 80 درصد تولید الیاف نایلونی جهان به تولید جوراب و لباس زیر زنانه بازگشت.
مزایای الیاف پلاستیکی
الیاف پلاستی به دلیل ساخته شدن از مواد مصنوعی، از دوام بالاتری در برابر پوسیدگی، کپک، سایش و … برخوردار است. در واقع به این معناست که بر خلاف اکثر مواد طبیعی در برابر عواملی مثل آب و هوا، مقاوم تر است و مدت طولانی تری قابلیت استفاده دارد.این الیاف به سرعت خشک می شوند و تاحدی خاصیت کشسانی دارند. جالب است بدانید که الیاف پلاستیکی بوی بد را بسیار کمتر به خود می گیرد و برای لباسهای ورزشی مناسب است.
طناب پاراکورد
طناب پاراکورد، که تمام مزایای ذکر شده را دارا می باشد، برای اولین بار توسط ارتش سفارش داده شد. در واقع طناب پاراکورد 6 نوع متفاوت دارد که بیشتر مردم نوع III آن را می شناسند که به طناب 550 هم شناخته میشود.
پاراکورد به عنوان طناب هسته ای طبقه بندی می شود، به این معنی که دارای هسته و غلاف بیرونی است.
هسته طناب پاراکورد 550 معمولا از 7 رشته تشکیل شده است که هر یک از آنها از سه رشته کوچکتر تشکیل شده است. در طناب پاراکورد اصلی، یک رشته شناسایی وجود دارد که معمولا رنگی متفاوت با رنگ بقیه رشته ها دارد.غلاف بیرونی طناب پاراکورد هم اصولاً از 32 رشته بافته شده تشکیل شده است.
این طناب همه کاره حتی توسط فضانوردان در طول هشتاد و دومین مأموریت شاتل فضایی برای تعمیر تلسکوپ فضایی هابل استفاده شده است.
